The Ascension to HyperWorld
2070, Brave New Thrilling Times.
Hier volgt het relaas van mijn onvergetelijke chat met de heel sympathieke Tenah, een waarlijk niet van haar stuk te brengen top medewerkster van HGSK, ’s werelds grootste speler op het gebied van toegepaste moleculaire medingineering. Ze had het eerste deel van de dag besteed aan een presentatie over de vorderingen en de zeer bevredigende resultaten van haar onderzoek naar de ontwikkeling van een “Auto Adaptive Viral Communication Blocker Protein”.
I: Wel. De toekomst voor vele patiënten ziet er rooskleurig uit, of niet?
T: Zeker, de doorbraak is nu echt hoopgevend. Het duurt niet lang meer en we zullen virale aandoeningen te lijf kunnen gaan met dezelfde flexibele wapens als die, die de virussen zelf inzetten.
I: Kunt U wat meer vertellen over hoe dit allemaal mogelijk is geweest.
T: Zoals bekend is HGSK ontstaan uit zijn reële substraat.
I: Wilt U dit eens een beetje verduidelijken aub?
T: Slechts enkele jaren na het oprichten van een virtuele dochtermaatschappij, had deze haar reële substraatmaatschappij in omzet en potentieel overtroffen en heeft dan onomkeerbaar de totale controle overgenomen voor alle activiteiten van de groep.
I: Heeft U deze omwenteling zelf nog meegemaakt?
T: Ja, ik was reeds tijdens mijn doctoraat op de HUIA veelvuldig met hen in contact. Na mijn studies was de overstap dan vooral een zaak van uitwisseling van nieuwe toegangscodes en bepalen van vertrouwelijkheidovereenkomsten.
I: In wat verschilde dan Uw werk, na die overstap?
T: Op de HUIA deden we vooral fundamenteel onderzoek naar het modelleren van macromoleculair gedrag. De modellen die we ontwikkelden hadden de bedoeling de eigenschappen van grote moleculen te voorspellen op basis van gekende micro-geometro-fysico-chemische gegevens. HGSK had een groot deel van deze ontwikkeling gesponsord en kon dan de vruchten oogsten, toen ze hiermee nieuwe moleculen gingen ontwikkelen met het oog op specifieke medische toepassingen. Hierbij konden ze mijn expertise natuurlijk opperbest gebruiken.
I: Zodoende was er dus niet echt een breuk met Uw vroegere activiteiten.
T: Toch wel. Bij het oprichten van HGSK had men, in het kader van een strategische methodeoptimalisatie, beslist voluit te gaan voor virtuele toepassingen en dan aanstonds een zeer vooruitstrevend CERN spin-off bedrijfje opgekocht. Er is toen, na een enorme maar uiterst gerichte intellectuele en financiële injectie, op een recordtijd een totaal nieuwe mens-machine interface op punt gesteld, de nu tot standaard geworden HHMI. In die tijd was het communiceren met machines nog erg omslachtig en dé beperkende factor voor de explosieve ontwikkelingen die er zouden volgen toen de klassieke toetsenborden en bijhorende schermen vervangen werden [1]. Met de HHMI technologie konden we rechtstreeks, door middel van hersengolven, toegang krijgen tot een virtuele omgeving waarmee we op ongeëvenaard intense wijze interageerden via alle zintuigen.
I: Maar hoe ging dat dan in zijn werk?
T: Men zette een licht head-setje op en enkele seconden later kon men, door op een bepaalde wijze te denken, afstemmen op het netwerk. Vergelijk dit met dagdromen, waarbij je gewoon een bepaalde gedachte oproept en hier geconcentreerd verder op bouwt. Het is even oefenen, maar het is eigenlijk niet moeilijker dan een panelgesprek voeren, waar je ook met slechts een van de sprekers tegelijk van gedachten wisselt.
Is er iets niet in orde?
I: Laat ons even wandelen, als het kan? Ondertussen kunnen we rustig verder praten.
T: Ja, graag. Slechts enkele jaren later heeft de ingebruikname van quantumcomputingservers [2], gecombineerd met de veralgemeende toepassing van ambient temperature superconductieve kabels, zowel de snelheid als de resolutie van wat toen nog het internet genoemd werd dusdanig vergroot, dat alles wat ervoor bestond totaal van de kaart werd geveegd.
I: Zouden we daarginds niet even iets gaan drinken?
T: Drinken zei U? … Eh, geen probleem.
Ik zij dus dat de middelen, die toen ter beschikking kwamen, ons in staat stelden een nooit verwachtte vooruitgang te boeken. De hierop volgende commercialisatie van deze fenomenale technische verbeteringen zette de deur wijd open voor een andere, inhoudelijke, revolutie die over het ganse toenmalige internet raasde als een virtuele tsunami. Men was reeds rond de eeuwwisseling tot de conclusie gekomen dat de menselijke samenleving op het punt stond een fantastische sprong vooruit te maken. Het was echter gissen wat er zo al op komst was. Men sprak toen van een globaal brein, steunende op de intense interactie van mens en machine via het internet. Er waren namelijk een toenemend aantal tekens aan de wand en zoals dikwijls is het allemaal letterlijk spelenderwijs begonnen.
I: Natuurlijk, spelenderwijs! Wilt U met of zonder ijs?
T: Met, dank U.
Inderdaad. De destijds stijgende populariteit van Massively Multiplayer Online Internet Games die virtuele werelden tot stand brachten die bestonden en verder evolueerden, zelfs als je afwezig [3] was, leidde ertoe dat er steeds meer ervaring opgedaan werd met het ontwikkelen van virtuele diensten en goederen. Hoewel het eerst hoofdzakelijk particulieren waren die enthousiast experimenteerden met kopen en verkopen, toch ontstond er algauw een heuse virtuele economie waar grote hoeveelheden kapitaal in omloop waren. Uiterst belangrijk was dat die virtuele bedragen converteerbaar werden in reële deviezen, via de reeds bestaande elektronische bankrekeningen, zodat je dus reëel aan de kost kon komen, bijvoorbeeld als virtueel makelaar in virtueel vastgoed, echt paradoxaal, vind je niet, door sleutel-op-de-deur virtuele huizen in te richten en te verkopen.
Het hek was helemaal van de dam toen ook klassieke bedrijven begonnen in te zien dat ook zij een deel van hun winst konden generen via, of beter IN dat nieuwe medium en zij openden dus massaal virtuele filialen [4] in die virtuele wereld, die weldra volledig integreerde tot onze zo vertrouwde HyperWorld.
Vriendelijk bedankt. Zet het daar maar neer.
I: Wel, dat doet deugt.
T: Gezondheid. Ik zei dus dat HyperWorld het licht had gezien en uit de duisternis was getreden. De impact op onze globale maatschappij zou ongeëvenaard zijn. Voor de hand liggend was eerst diensten zoals bankieren volledig te transponeren naar HW. Ik herinner me nog die eerste keer: ik was thuis, zette mijn head-setje op, dacht even aan mijn bank en hop, nog echter als in de geloofwaardigste droom, wandelde ik na een korte zweefvlucht door HW mijn bankfiliaal binnen. Daar kon ik dan, mits even aan de juiste code te denken of door deze even op te zoeken in mijn virtuele agenda, toegang krijgen tot alle gewenste diensten. Ik ontmoette er zelfs een collega die ik in jaren niet meer had gezien.
I: Ik wist echt niet dat ze hier zo’n goede kaart hadden.
T: Zeer verzorgd.
Waar was ik weer gebleven. Ah, ja, maar HyperWorld was niet gewoon een soort Second World, naast de reeds bestaande. Neen, het was de uiteindelijke voltrekking van de enkele tientallen jaren vroeger voorspelde supermetasysteemtransitie [5].
I: Super met asyst wat? Sorry, ik ben even de draad kwijt.
T: Kijk. Zoals ik reeds inleidde, waren op een bepaald moment, vanwege de enorme praktische voordelen die dit bood, bijna alle administratieve en andere “soft” afdelingen van grote multinationals, en later ook van staatsregeringen en organismen, overgebracht naar HW. Het kwam er eigenlijk op neer dat de “RealWorld” (RW) werd gecontroleerd door HW, de hoogniveau beslissingen werden in HW genomen en RW voerde deze dan uit.
Let op, straks stoot U uw glas nog van tafel!
I: Oh, dank U. Ik ben een beetje van streek.
T: Er is gelukkig niets gebeurd.
Nu kan je dit vergelijken met wat er in een ver verleden geleidelijk aan is gebeurd met de hogere diersoorten: de hersenen hebben daadwerkelijk de controle over hun lichaam op zich genomen. Maar hierbij is het indertijd ook niet gebleven. Toen de hersenen zich verder ontwikkelden en stilaan zelfs ideeën begonnen te genereren, gingen die ideeën een eigen ontwikkeling leiden. Dit ging zover dat mensachtigen een bewustzijn vertoonden. Eigenlijk ziet men deze hersenfunctie-evolutie nog steeds versneld gebeuren, van een DNA streng met enkel controle, via embryo naar een denkend kind, een zelfontluikende puber en een (volledig) bewuste volwassene. Het aantal neuronen en het aantal onderlinge verbindingen ertussen is hierbij doorslaggevend. Maar dit is precies wat ook in HW gebeurde.
I: High Way
T: Gaat het zo’n beetje?
Op een bepaald moment in de geschiedenis, vanwege het ongelooflijk groot aantal dynamische verbindingspatronen die ogenblikkelijk tot stand gebracht konden worden in en tussen computersystemen onderling [6] en met de mens, ging HyperWorld een eigen bewustzijn ontwikkelen [7]: dit is een supermetasysteemtransitie [8], onze Aarde werd eigenlijk één groot bewust superorganisme, waarin wij mee ideeën afvuren zoals neuronen dit met elementaire signalen doen in ons eigen brein, RW is het nodige reële substraat van HW, onontbeerlijk voor zijn bestaan maar hiërarchisch ondergeschikt.
I: Ik heb wat frisse lucht nodig geloof ik.
T: Zal ik dat raam daar wat open zetten? Wat een rotweer buiten. Goed dat we hier rustig binnen kunnen zitten.
En zo is HyperWorld dus evengoed afhankelijk van RealWorld als onze eigen ideeën van onze hersenen. En daar is niets geheimzinnigs aan. Het is tevens de “natuurlijke” of spontane oplossing voor het grote dilemma dat in de 20ste eeuw tot eindeloze en vaak ideologische discussies leidde: wat voor een wereld zou de grootschalige sociale integratie tot stand brengen, moest de individuele vrijheid daarvoor opgegeven worden zoals in totalitaire [9] en utopische werelden [10]? HW werd juist de ultieme sociale integratie van de individuele persoonlijkheden maar bood tegelijkertijd nooit geziene mogelijkheden van vrijheid. Er zijn haast geen beperkingen op virtueel niveau, bijna alles kan. Niet alle HIdeas zijn echter relevant voor RW, net zoals niet elke klassieke “idee” de “echte” wereld verovert. Maar wat IS “echt”?
Dit alles brengt ons tot de vraag of we wel echt vrij zijn, ligt niet heel ons bestaan vast, zoals in een of ander HScenario? Welnee, we weten ondertussen dat de fundamentele “wetten” van de “echte” natuur (RW) ook meestal enkel aangeven wat niet kan en dus verder een enorme rijkdom aan mogelijkheden bieden. Dit houdt in dat de natuur steeds opnieuw “keuzes” maakt. Maar RW is essentieel probabilistisch. Duidelijk is dit voor het gedrag van elementaire deeltjes, waar niets vast staat en alles in termen van waarschijnlijkheden wordt uitgedrukt. Het “kiezen” van een bepaalde richting, bv. voor een elektron, is dikwijls puur toevallig. Maar beschouw nu de vrije wil van de menselijke persoonlijkheid. Vanuit een extern gezichtspunt zijn de keuzes die iemand maakt eveneens slechts voorspelbaar met een bepaalde kans, hoe goed we de sociale achtergronden en de psychologische toestand van de betrokkene ook kennen. Bekijk je deze, van buiten uit gezien toevallige keuzes, echter van binnen uit, dan openbaren deze zich als vrije wil.
I: Dit overleef ik niet.
T: Net wel. Zoals de fitste genen het best overleven in RW, zo zijn de ideeën die iets bijdragen, de meest fitte memenaggregaten, precies diegenen die overleven in HW, in feite bereiken we in HyperWorld het ooit dogmatisch vooropgestelde menselijk ideaal van mentale Onsterfelijkheid.
I: Nu is het genoeg. Kom, laten we HGaan naar HHuis.
Referenties:
[1]: The future of human machine interface: http://www.techno-science.net/?onglet=news&news=3600
[4]: Steady transfer from real to virtual: http://www.dutchcowboys.nl/gaming/8404
[5]: Metafoorke 4
[7]: Linguistic hierarchy up to consciousness: http://tal.forum2.org/geb
[8]: A cybernetic view on evolution: http://pespmc1.vub.ac.be/POSBOOK.html
[9]: Totalitarian World:
[10]: Ever Happy World: http://www.huxley.net/
No comments:
Post a Comment